ਭਾਰਤ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੰਛੀ ਮੋਰ
ਸੁਣ ਵੇ ਬਾਗ ਦਿਆ ਬਾਗ ਬਗੀਚਿਆ
ਸੁਣ ਵੇ ਬਾਗ ਦਿਆ ਮਾਲੀ,
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਬਾਗੀਂ ਮੋਰ ਬੋਲਦੇ
ਤੇਰਾ ਬਾਗ ਕਿਉਂ ਖਾਲੀ।
ਸਾਉਣ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਮੋਰ ਵੇ,
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸਹੁਰੇ ਜਾਣਾ ਗੱਡੀ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਮੋੜ ਵੇ।
ਚੀਕੇ ਚਰਖਾ ਬਿਸ਼ਨੀਏ ਤੇਰਾ,
ਲੋਕਾਂ ਭਾਣੇ ਮੋਰ ਕੂਕਦਾ
ਉਹ ਪੱਥਰ ਦੇ ਤਵਿਆਂ ਵਾਲਾ ਯੁੱਗ ਸੀ। ਇਹ ਤਵਾ ਨੰਬਰ ਆਰ ਐਲ 3062 ‘ਤੇ ਸਾਂਭਿਆ ਗੀਤ ਫਜ਼ਲ ਮੁਹੰਮਦ ਟੁੰਡਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਫਜ਼ਲਾ ਟੁੰਡਾ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਦੀਕ ਮੁਹੰਮਦ ਔੜੀਆ ਨੇ ਗਾਇਆ।
ਸ਼ਾਇਰ ਸਦਰ ਨੇ ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਮੋਰ ਨਾਲ ਤਸ਼ਬੀਹ ਦਿੰਦਿਆਂ ਜਿਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਰੂਹ ਤੇ ਬੁੱਤ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਬਾ-ਕਮਾਲ ਹੈ।
ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਗੀਤ, ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਕਾਵਿ ਵਿੱਚ ਇਉਂ ਰਲ ਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਘਿਓ-ਸ਼ੱਕਰ ਰਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਰੂਹ, ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਕਲਹਿਰੀਆ ਮੋਰਾ’ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਨਾਸ਼ਵਾਨ ਜੀਵਨ ਦਾ ਯਥਾਰਥ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀ ਹੈ:
ਬੁੱਤ ਨਿਮਾਣੇ ਨੂੰ ਹਰ ਵੇਲੇ
ਰੂਹ ਇਹੋ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦੀ।
ਕਲਹਿਰੀਆਂ ਮੋਰਾ ਵੇ ਮੈਂ ਨਾ ਤੇਰੇ ਰਹਿੰਦੀ।
ਸਿਰ ਤੇਰੇ ‘ਤੇ ਖੁਦੀ ਗਰੂਰ,
ਕਰਦੈਂ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਤੂੰ।
ਇਹ ਗੱਲ ਮੂਰਖ ਕਦੇ ਨਾ ਸੋਚੀ,
ਅੰਤ ਖਾਕ ਦ ਢੇਰੀ ਤੂੰ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਤੈਂ ਢਹਿ ਜਾਣਾ,
ਜਿਵੇਂ ਕੰਧ ਰੇਤ ਦੀ ਢਹਿੰਦੀ।
ਕਲਹਿਰੀਆ ਮੋਰਾ ਵੇ ਮੈਂ ਨਾ ਤੇਰੇ ਰਹਿੰਦੀ।
ਮਿਠਬੋਲੜਾ ਜੀ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਸੁਆਮੀ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਾ = ਮੇਰਾ
ਮੈ ਨਾਹੀ ਕਛੁ ਹਉ ਨਹੀ ਕਿਛੁ ਆਹਿ ਨ ਮੋਰਾ ॥
I am nothing, I have nothing, and nothing belongs to me.
ਚੋਰਾਂ ਨੂੰ ਪੈ ਗਏ ਮੋਰ
ਫਿਲਮ: ਗੋਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦਫ਼ਾ ਕਰੋ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਗੀਤ
ਕਰਮਜੀਤ ਅਨਮੋਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ - ਮੋਰਾ
ਸੰਗੀਤ: ਜਤਿੰਦਰ ਸ਼ਾਹ
ਗੀਤਕਾਰ: ਵੀਤ ਬਲਜੀਤ ਕਾਓਂਕੇ
ਵੇ ਕਿਓਂ ਤੜਫਾਵੇਂ ਜਾਨ ਨੂੰ, ਕਿਓਂ ਬੈਠਾ ਐਂ ਦੂਰ
ਮੋਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨੀ ਮੈਂ ਕੈਂਠਾ ਘੜਾਓਨੀ ਆਂ
ਕੈਂਠਾ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਵੇਲੇ ਵੇ, ਹੰਢਾਵਣ ਦੇ ਵੇਲੇ
ਕਿਓਂ ਉੱਡ ਜਾਨੈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਾ.. ਕਿਓਂ ਉੱਡ ਜਾਨੈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਤੇਰੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵੇ
ਤੇਰੀਆਂ ਡੂੰਘੀਆਂ ਰਮਜ਼ਾਂ ਨੇ ਮੈਂ ਮੋਹ ਲਈ
ਵੇ ਮੋਰਾ.. ਮੋਰਾ ਹਾਏ ਮੈਂ ਮੋਹ ਲਈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਨ ਲਈ ਨਹਿਰ ਕਿਨਾਰੇ ਬਾਗ ਲਵਾਉਨੀ ਆਂ
ਬਾਗੀਂ ਘੁੰਮਣ ਦੇ ਵੇਲ਼ੇ, ਕਲੀਆਂ ਚੁੰਮਣ ਦੇ ਵੇਲ਼ੇ
ਕਿਓਂ ਉੱਡ ਜਾਨੈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਾ.. ਕਿਓਂ ਉੱਡ ਜਾਨੈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਸੋਹਣੇ ਮੁੱਖੜੇ ਦੇ ਉੱਤੋਂ ਵੇ, ਚੰਨ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਉੱਤੋਂ
ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ ਵਾਰੀ ਵੇ ਮੋਰਾ..
ਮੋਰਾ.. ਮੈਂ ਬਲਿਹਾਰੀ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਨ ਦੇ ਕਾਰਣ ਨੀ ਮੈਂ ਚੀਰਾ ਰੰਗਾਉਨੀ ਆਂ
ਚੀਰਾ ਬਨ੍ਹਣ ਦੇ ਵੇਲੇ, ਵੇ ਮੇਰੀਆਂ ਮੰਨਣ ਦੇ ਵੇਲ਼ੇ
ਕਿਓਂ ਉੱਡ ਜਾਨੈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਾ.. ਕਿਓਂ ਉੱਡ ਜਾਨੈ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਤੇਰੀ ਤੋਰ ਸ਼ਰਾਬੀ, ਤੇਰੀ ਠਾਠ ਨਵਾਬੀ
ਲਗਦੈਂ ਪਿਆਰਾ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਮੋਰਾ.. ਵੇ ਤੂੰ ਜਾਨੋ ਪਿਆਰਾ ਵੇ ਮੋਰਾ
ਤੂੰ ਜਗ ਸਾਰਾ ਵੇ ਮੋਰਾ..
No comments:
Post a Comment