ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ
੨੬ ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਆਪਣਾਂ ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਾਨੋ ਸ਼ੌਕਤ ਨਾਲ ਮਨਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਸਾਲ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਲਾਲ ਕਿਲੇ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਤਿਰੰਗਾ ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮੀ ਦੇਂਦੀ ਹੈ, ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਭਾਗਾਂ ਤੋਂ ਆਏ ਲੋਕ ਦੇਸ਼ ਦੀ ‘ਅਨੇਕਤਾ ਵਿੱਚ ਏਕਤਾ’ ਦੀਆਂ ਝਾਕੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਜੈ ਹਿੰਦ ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਗਜਾ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀ ਹੋਣ ਦੇ ‘ਗੌਰਵ’ ਨੂੰ ਚਤਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਵਾਰ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੱਤਾ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਇੱਕਸੁਰ ਇਕਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ ਭੇਦ ਭਾਵ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਨਾਗਰਿਕ ਕਨੂੰਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬੱਚੇ ਬੱਚੀਆਂ ਹਨ।
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੁਆਲ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਦੇਸ਼ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਹੈ? ਕੀ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਨਾਗਰਿਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਨੂੰਨ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਹੈ? ਕੀ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਰੰਗ, ਨਸਲ ਅਤੇ ਧਰਮ ਜਾਤ ਕਰਕੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਵਿਤਕਰਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ?
ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਿਆਸੀ ਵਾਗਡੋਰ ਸਾਂਭ ਕੇ ਮਲਾਈਆਂ ਛਕਣ ਵਾਲੇ ਵਰਗ ਲਈ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਸਵਰਗ ਨਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਸਿਫਤਾਂ ਦੇ ਪੁਲ ਬੰਨ੍ਹ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਉਹ ਕੁਝ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਉਹ ਲਾਇਕ ਵੀ ਨਹੀ ਸਨ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਵਿਦਵਾਨ ਹਨ ਜੋ ਸਹਿਜ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜੀਅ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਅਸਲ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਗਣਤੰਤਰ ਬਣਾਉਣਾਂ ਲੋਚਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸਿਆਸੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਾਲ ਦਬਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਹੁਣ ਇਸ ਗਣਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਨਹੀ ਰਹੇ ਬਲਕਿ ਇੱਕ ਵੋਟ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਵੈ ਪਹਿਚਾਣ ਵੀ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਭੇਟ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭਾਰਤ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰਾ ਹੈ।
ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਤੌਰ ਤੇ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਮੋਦੀਆਂ, ਲਾਲੂਆਂ, ਬਾਦਲਾਂ ਅਤੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟਾਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ। ਦੂਜਾ ਦੇਸ਼ ਰੋਹਿਤ ਵਰਗੇ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹਨ।
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਏਕਤਾ:- ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸ਼ਾਸਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਦੀਰਘ ਕਾਲ ਤਕ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਵੰਡਾਂ, ਆਰਥਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ, ਸਭਿਅਚਾਰਕ ਜਾਂ ਪ੍ਰਾਦੇਸ਼ਿਕ ਵਿਚ ਜਕੜ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।
ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹਨਾਂ ਸਭ ਵੰਡਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਕੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਏਕਤਾ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਕਰਨਾ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲਕਸ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਅਤਿਵਾਦ ਦਾ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਅਤਿਵਾਦ ਦਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਗ਼ਰੀਬੀ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਅਤੇ ਭੁੱਖਮਾਰੀ ਵਰਗੀਆਂ ਅਲਾਮਤਾਂ ਅਤਿਵਾਦ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਸਹੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਗਣਰਾਜ ਦਾ ਆਨੰਦ ਤਾਂ ਹੀਂ ਮਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਕੌਮੀ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਆਪਸੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀ ਵੱਲੋਂ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਜੋ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਆਵਾਮ ਦਾ ਜੀਵਨ ਪੱਧਰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਸਾਡੇ ਮਹਾਨ ਆਗੂਆਂ ਵਲੋਂ ਲਏ ਗਏ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਪ੍ਰਤੂੰ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਵਿਕਾਸ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾੜ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਮੁੱਲੀ ਕੀਮਤਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਖੋਹ ਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਚੰਮਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੌਡੀਆਂ ਦੇ ਭਾਅ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਲੋਕ ਜੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤਾਂ ਦੇਸ ਧਰੋਹੀ ਹਨ।
ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ ਫਰੋਲ ਕੇ ਵੇਖੋ। ਜਿਹੜੇ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ ਨੇ ਸਾਰੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅੱਖ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਤੇ ਇਨਸਾਫ ਦਾ ਬੋਲ ਬਾਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹ ਵਧੇ ਫੁੱਲੇ ਹਨ। ਉਥੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਵਧੀ ਹੈ। ਇਹਦੇ ਉਲਟ ਪੱਖਪਾਤੀ ਨਿਜ਼ਾਮ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦੇ। ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਮੋਦੀ ਸਰਕਾਰ ਕਰੜੇ ਹੱਥੀਂ ਊਲ ਜਲੂਲ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨੱਥ ਪਾਉਣ। ਦੇਸ਼ ਦਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਮਨ ਚੈਨ ਚੰਗੀ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਸ਼ਰਤ ਹੈ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਜੋ ਵਾਪਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਅੰਦਰੂਨੀ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਅੰਖਡਤਾ ਲਈ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਸੰਪਰਦਾਇਕਤਾ ਦੀ ਅੱਗ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਰਗ ਵਿਚ ਬੇ-ਭਰੋਸਗੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਆਸਥਾ ’ਤੇ ਸਵਾਲੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
No comments:
Post a Comment